Gangs of Waseypur II

Having read so much abt this movie, its a pity i had waited this long to finally watch it. even though the dvd had been lying around for a while, i had resisted the temptation to watch it for the fear of not wanting to bloody my weekend. but alas, it was nothing like wat i feared.

it was a pleasure relishing a good cinema. at the outset the director strikes me as someone who has chosen to rebel. he has chosen to give the story not much weight but has tried to make the 'making' or the 'story-telling' different and gripping.

the story is a simple one of revenge. but the way it has been told keeps u guessing and hooked on. it is raining gun shots through out. the songs breathe so much life to this movie. the songs make it look sexier, lovelier and a more human story. but for those b'ful songs,'kala re' keeps playing in my mind, the movie would hv been a dry skeleton of plots and murders. even the funeral song and the charecteristic singer who brings in his own flavor to the movie stand out.

it is a sleeve of plots, charecters, scores settled and murders, holed with lively songs. Nawazuddin sidique comes across as the lead who aces it all. He grows in stature from a stoned guy to the don who has is way in all his deals. challenges keep rising and he aces them all, until he is done in by a confidante he nurtured.

the plots come in varying hues and shapes, they r at times funny as in 'defnite's case, at times sticky as in 'perpendiculars', political and cunning as in 'Ramadhir's..etc

the movie takes u on a tour de force thru the goonda lands of Bihar and Jharkand and lets u have a good time amidst all their gun shots, in bringing to life some 'made only in Bihar' carricatures of 'perpendicular' and 'defnite', interesting plots, heroics, follies,funny adventures and a voluptuous heroine hanging around.

Listening to Nayanjot Lahiri

Thanks to infosys prize in social sciences, got to hear Archeological Historian Nayanjot LAhiri at MIDS and IIT Madras.

At MIDS she spoke abt Ashok.

Prof. Lahiri

1. Prof A.R.V introduced her and talked of being fascinated by the style n substance of her book 'Finding Forgotten cities' and her essay on Kosambi, which probably occured in epw.

2. she started off the lec with a pic of the yerragudi rock inscription.

3. impreesed upon us the expanse of the edicts their NEWS extremeties. KAndahar to rajauli dhauli.

4. she refuted charles allen's take that Ashoka had been forgotten by Indians and it was the British who discovered him. later in response to a question frm the audience she cited how ashoka was mentioned in kalhana's rajatarangini, and in the accounts of Fahien and Hieuntsang.

5. an ajeevika had foretold of Ashok's exploits b4 his birth ( he was not the eldest). This would explain Ashok's soft corner for Ajivika's. His donation and exquisitely polished and worked cave for them in Barabar hlls, near Gaya.

6. a stupa in Kanipura near Ujjain had been layered with bricks by Vaishyaputri Devi ( d/o a business man and hence named so)w/o ashoka, and m/o MAhinda and Sangamitra, with a sapling of the Bodhi would go to Srilanka, ruled by Devanampiya Tissa, to spread Budhism there.

7. at this point the way she would relate ashoka's marriage to devi was not very convincing.

sculpture by Meera mukherjee at Kalinga

8. kalinga is on the banks of Daya river

9. bramagiri, sidapur, and jatinga rameshwar within 5 kms all in one line of sight.

10. boria stupa in mt.girnar

11.the very skilful breaching of a stupa to reach for the relic in Vaishali

at IIT, on the next day, 31/7/14, she talked abt Indus valley civilisation:

1. shell ladles from nageshwar, and chert from Rohri in Sindh found at differnt sites suggest the kind of trade involved.

2. the small sivaling at Kalibangana
3. daya ram sahni, rakhaldas banerjee, Madho sarup vats
4. ' First light on a long forgotten civilisation'- the article by John Marshall declaring the ingenuity of the civilisation.
5. consequent inc in the funding for ASI from 24000 rs to 2 lacs
6. Amalananda Gosh and his role in discovering Kalibangan in Bikaner
7. K.M. Panikar, founder of HT,the then diwan of Bikaner and his role

8. the cruel n tragic way in which the Indus artefacts were divided btwn India and Pak and wished we could emulate the precedence set by NG and the Louvre in the case of bronze sculpture of st christopher carrying Child Jesus.

Saint Christopher Carrying the Christ Child with the Globe of the World (c. 1500/1509) by Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Saint Christopher Carrying the Christ Child with the Globe of the World (c. 1500/1509) by Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Saint Christopher Carrying the Christ Child with the Globe of the World (c. 1500/1509) by Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Saint Christopher Carrying the Christ Child with the Globe of the World (c. 1500/1509) by Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Saint Christopher Carrying the Christ Child with the Globe of the World (c. 1500/1509) by Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

Severo Calzetta da Ravenna

More Information: http://artdaily.com/news/6086/Saint-Christopher-Carrying-the-Christ-Child-at-NG#.U9vdSUA7hy8[/url]
Copyright © artdaily.org

8. Luis Testitori, the italian and his role in Jain vernacular and archeology, in response to a q.

short n sweet - week 1- 12/7/14

s n s theater has turned out to be an event i eagerly look fwd to and thoroughly enjoy the bursts of small shots of well written screen play and some powerful acting performances.

the 10 plays in the week 1 managed to live upto my expctns to a large extent..

The Zombie apocalypse was a reflection of the sorry state of affairs we r in hooked on to our 'smart phones ' and other devices. the actor who played the business man quipped in his dialogues in a manner evoking humour spontaneously.

Its ok to ask was powered by some classic writing and a powerful performance by kasturi Goswami. Her singing was particularly magical.

Rishi Nair's looked like a casual attempt that u wished ended quickly.

Mr.Politician hinged onto a b'ful and stylish performance by Sruti Hari.

take two was an intersting couple's story, well written and well meaning. the way the initial bike and the final helmet were weaved into the story line exemplified some fine writing at work..

The thing is the stuff of a longer play to be relished in a relaxed manner-it doesn't fit in here, however it was a good attempt.

Tech-no-logic while trying to get us thinking abt our environment got a bit boring.

Heavenly Baddie was a liberal flow of comic onliners delivered with ease by vikram mankal who simply stole the show.

new years eve, though had a point, had a few awkward moments..

a typist with destiny simply blows u off with its refreshingly new style and fearless content..

eventful... Vesna- 25/6/14

i have this habit of saving the schedule of interesting events that i come across on to the calender on my mobile, immaterial of wen and wer the events happen. and later wen i am around someplace i check if there is anything happening around and try and attend the event.

This is how i saved on to my calender the schedule of  ukranian movies being screened at Russian Cultural center over a span of 3-4 days in the evenings. i happened to have some time at hand before getting my bike repaired and i was on thiru.vi ka road ( gen patters rd) and it was close to the start of a movie. I immediately grabbed an auto to the Russian center, which is at the corner of the road beside chola sheraton. Its a pity i had not visited this place all these days. have to make time to make a leisurely visit another day..

it was quite a luxury of a hall for film screening, quite grand but old, its age showing in the ambiance. the movie was slovenian 'Vesna', 1953. I loved the close up shots of the heroine's face the darling of all the boys in the movie. her face exuded so much love and a cute shy expression in her demeanor.

a sequence where the heroine brings the draft question paper from her father's desk for her lover, reminded me of a similar sequence in shankar's 'nanban'.

the story line, i gathered as i went in quite late,
where the boys take it as a challenge among themselves to win over their prof's daughter and thereby access the draft q paper, the girl coming to know of this later and feeling betrayed, and finally true love winning over has certainly inspired many movie makers across languages, i m sure..

Ponniyin Selvan - on stage

This June 8th was a day i have been looking forward to for quite some time now. This is the day that i would see a popular Tamil literary work being staged. i was eager because, one, i wanted to see how had the makers manged to make a screenplay out of a novel that runs to 1000 pages and takes place in varied locations and has so much twists and turns and political intrigue and further the novel is such a widely read and passionately followed work that any serious attempt would have to stand the judgement of millions of passionate readers.

The very fact that someone has dared to was in itself very exciting enough. i had more reasons to be excited. I had auditioned for an appearence in the play and was a part of the team for a couple of weeks and hence had happened to befriend the makers and the actors. so it was a day to see my friends perform.

Having known Pravin, the director of the play, having felt his inspiring presence on me and having witnessed his sincerity and the dedication he puts in,  i was sure that he was capable of nothing but sheer magic and his efforts would yield nothing short of a phenomenal performance. knowing what to expect, i was very eagerly looking forward to the show.

The play was special in it had to face the double challenge of having to be judged by the scheming eyes of the reader and the discerning eyes of the viewer. The reader enters with a ever suspecting and unbelieving mindset. he keeps doubting how could his magnum opus running to 1000 pages be lived up in a sapn few hours. He is possessive about his personal experience with the book. he has his favorite moments, fav characters, he has an image for each of the character playing out in his mind, eccetera, he savors the novel with a personal touch. so he is suspicious about how this stage play is going to touch upon his personal realm.

(abruptly ended..)

பொன்னியின் செல்வன் - மேடையில் :

பொன்னியின் செல்வன்  புதினத்தை படித்த ஒவ்வொருவருக்கும் அதனுடன் ஒரு இலக்கிய (? ) படைப்பென்பதையும் தாண்டிய ஒரு உறவு ஏற்பட்டு விடுவதை தவிர்க்க முடியாது. இன்னும், முந்தைய தலைமுறையில்  இதை வார இதழ்களில் தொடராக படிக்க கிடைத்தவர்களுக்கு அது ஏற்படுத்திய தாக்கம் சொல்லி மாளாது. அது ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவம். இந்த உன்னத அனுபவத்தை மேடையில் உருவாக்க முயல்வது என்பது ஒரு இமாலய பிரயத்தனம். பலரின் முயற்சியில் கைகூடாது இருந்த இந்த மேடையேற்றும் பிரயத்தனம், ஜூன் 8 அன்று magic lantern என்ற நாடக குழுவால் மிகச் சிறப்பாக மேடையில் காட்சிப் புனரமைக்கப் பெற்றது. புதினத்திற்கும் அதன் வாசகர்களுக்கும் இடையேயான உறவு முழுமை பெற்று, ஒவ்வொரு வாசகனும்  தனிக்களிப்பு கொள்ளும் தருணமாக அது அமைந்தது.

ஒவ்வொரு வாசகனுக்குமே பொன்னியின் செல்வனை மேடையில் ஏற்றி அழகு பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவல் உள்ளே குடி கொண்டிருக்கும். எழுத்தில் தன்னை வெகுவாக பாதித்த அந்த கதாபத்திரங்களை நேரில் கண்டுவிடவேண்டும், தன்  மனதை கொள்ளை கொண்ட அந்த புதின பாத்திரங்களுடன் அளவளாவ அது ஒரு வாய்ப்பாக அமைய வேண்டும் என்றே எளிய வாசக மனம் விழையும்.

இந்த மேடை ஏற்றும் முயற்சியின் முதன்மையான  சவால் என்பது இங்கே வெற்றியை நிர்ணயக்கும் நடுவன் இருவேறு தளங்களில் நின்று இந்த மேடை அனுபவத்தை கனித்த வண்ணம் இருக்கிறான். அவனே வாசக நிலையில் இருந்து தனது தனிப்பட்ட வாசக அனுபவம் மேடையில் உயிர் பெறுவதை கூர்ந்து கவனித்த வண்ணமும்( குறிப்பாக இது ஒரு முதல் முயற்சி என்பதாலும், தன் தனிப்பட்ட அனுபவத்தை பொதுவில் பெயர்க்கும் நிகழ்வு என்பதாலும் கவனிப்பு இன்னும் கூர்மையாகவே இருக்கும்), இன்னொரு தளத்தில் மேடை அனுபவத்தை ஆழ்ந்து ரசித்தபடியும் அதன் கலை அம்சங்களை தரம் பிரித்தபடியும் அவன் தொடர்ந்து செயல் படுகிறான்.

வாசக தளத்தின் கூரிய கவனிப்பே இந்த மேடை முயற்சி எதிர்கொள்ளும் முதல் சவால். அதுவே இந்த முயற்சிக்கு பெரும் பலமும் கூட. வாசக மனம் இந்த காட்சிக்குள் நுழையும்போதே இந்த முயற்சி அசாத்தியம் என்ற மன நிலையிலேயே வருகிறது. 1000 பக்கங்களும் பல வாரங்களாகவும் பரந்து விரிந்த தனது வாசக அனுபவம் எப்படி சில மணி நேரங்களில் மேடையில் அரங்கேற்ற முடியும் என்ற ஐயத்துடனே காட்சியை எதிர் நோக்கியிருக்கிறது.

ஆனால் இந்த எதிர்பார்ப்பை முற்றிலும் விஞ்சுகிற விதமாக குமாரவேலின் திரை-கதை புதினத்தின் கதையோட்டத்தையும் நிகழ்வுகளின் அணைத்து அம்சங்களையும் அதன் வீரியம் குறையாமல் சிறப்பாக மேடைக்கு  கடத்தி வாசக மனத்தை பூரிப்பில் திளைக்கச் செய்கிறது.

மேடை ஏற்ற பெரும் சவாலான பல காட்சிகளையும் வெகு இயல்பாக திரை-கதை சாதித்த படி செல்கிறது. ஆழ்வார்கடியான் ஒற்று பார்க்கும் காட்சி, நிலவறைக் காட்சி, கோட்டை வாசல் காட்சி ஆகியன சிறப்பாக அமைந்தன.

காட்சி படுத்தல் பற்றி பேசும் போது மேடை வடிவமைப்பைப் பற்றி கூறாமல் செல்ல இயலாது. மிக குறைந்த, எளிய, மற்றும் சொற்ப்ப அமைப்புகளையே கொண்டு மிக நேர்த்தியாகவும் சிறப்பாகவும் மேடை, வீராணம் ஏரிக்கரையாகவும், கடம்பூர் மாளிகையும், சக்கிரவர்த்தியின் மாளிகையாகவும், நந்தினியின் அந்தப்புரமாகவும், குந்தவையின் நந்தவனமாகவும், இலங்கையின் படைக்களங்களாவும், காட்சியும் களனும் உருமாறிய படி நம்மை பிரமிக்க வைக்கிறது .

கடலில் ஏற்படும் தீ விபத்தை காட்சி படுத்திய விதம் ஒலி- ஒளி அமைப்பின் உச்சம்.

 ஒரு எழுத்தும் அதன் வாசகர்களும் உறவாடிட  முதலில் பாத்திரங்களுக்கு சரியான நடிகர்களை தேர்வு செய்ய வேண்டும். அந்த நடிகர்கள் வாசக மனதை  வசீகரிக்கும் படி புதினத்தின் காட்சிகளுக்கு உயிரூட்ட வேண்டும். இந்த இரண்டும் வாய்த்துவிட்டால் ஒரு புதினத்தை மேடையில் ஏற்றும் முயற்சி பாதி வெற்றி பெற்று விடும்.

அந்த வகையில் magic lantern இன் இந்த முயற்சி முதல் பந்திலேயே  sixer அடித்து துவக்குகிறது. பொன்னியின் செல்வன் புதினத்தின் அடி நாதமாக விளங்கும் இரு பாத்திரங்கள் ஆழ்வார்கடியனும், வல்லவராயனும். இந்த இரு பாத்திரங்கள் கதையின் ஆரம்பம் முதல் கடைசி வரை பிரயாணிக்கிறார்கள். இந்த பாத்திரங்களை ஏற்று நடித்த இரு நடிகர்களும்  பார்வையாளர்களிடம் ஏற்படுத்திய பாதிப்பு  இந்த முயற்சியின் முதல் வெற்றி.

ஆழ்வர்க்கடியனின் வம்புகளும், வல்லவனின் குறும்புகளும் கல்கியின் எழுத்துக்களின் மண்வாசனையை வாசக-பார்வையாளனின் மனதில் எழுப்புவதன் மூலம் ஒரு பெரும் நம்பிக்கையையும் உற்சாகத்தையும் பார்வையாளனுக்கு தருகின்றன.

இந்த பாத்திரங்கள் புதினத்தின் அடினாதமென்றால், அருண்மொழியும், நந்தினியும், கரிகாலனும் புதினத்தின் உச்சங்களின் அம்சங்கள். இந்த பாத்திரங்களில் வாசகனின் மனம் ஒரு உச்சத்தை எதிர் நோக்குகிறது. அருண்மொழியிடம் ஒரு தனிப்பொலிவையும், நந்தினியிடம் ஒரு புதிரின் எட்டாதன்மையையும் அமிலத்தன்மையையும், கரிகாலனிடம் ஒரு பெரும் பலத்தின் தவிர்க்க முடியாத வீழ்ச்சியின் சோகத்தையும் கோபத்தையும் காண விழைகிறது.

இந்த பாத்திரங்களுக்கு உயிர் தந்த ஸ்ரீராம் , மீரா மற்றும் பசுபதி இந்த உச்சங்களை வாசகனுக்கு நேர்த்தியாக கடத்திச் சென்று இந்த முயற்சியின் வெற்றிக்கொடியை  நாட்டிவிடுகிறார்கள்.

பசுபதி, கரிகாலனாக மேடையேறியது முதல் சூழ்ச்சிக்கு தன்னை ஒப்புகொடுக்கும் வரை ஒரு களிற்றின் பேராற்றலை வெளிபடுத்தி மேடையில் பவனி வந்து நம்மை கலவரப் படுத்ததுகிறார். பொலிவே தோற்றமாய் வலம் வந்த ஸ்ரீராமின் குரல் மற்றும் வசன வெளிப்படுத்தலில் எம் ஜி ஆரின் சாயல் தெரிந்தது இந்த கட்டுரையாளனின் பிரமையாகவும் இருக்கலாம். மீரா ஒரு உயிர்பெற்ற கோயில் சிலையென மயக்கமும் ஈர்ப்பும் உடையவராக தோன்றி நந்தினியை உயிர்ப்பிக்கிறார்.இந்த உச்சங்களுக்கு இடையே பிற பாத்திரங்கள் இந்த மேடை அனுபவத்துக்கு மேலும் சிறப்பூட்டும் வகையில் சிறப்பாக அமைந்தன.

 நாடக பேராசிரியர் மு ராமசாமி அவர்கள் பெரிய பழுவேட்டரையர் வேடத்திற்கு ஒரு தனி மெருகூட்டியிருக்கிறார். மிகையில்ல இயல்பான நடிப்பும், மன்னர்கள் நடுவில் சீறுவதும், நந்தினியிடம் மயங்குவதும், தம்பியிடம் உரிமை பாராட்டுவதும் , இறுதியில் தன்னால் ஏற்பட்ட கறைநீக்க உயிர் விடும்போதும் நடிப்பிற்கு ஒரு தனி இலக்கணம் வகுத்தபடி செல்கிறார்.

இத்தனை ஜொலிக்கும் நடிப்பிலும் பிற நடிகர்கள் சிறிதும் சோடைபோகாமல் தத்தம் பாத்திரங்களின் இயல்புகளை சிறப்பாக வெளிக்கொண்டுவந்திருப்பது அவர்களின் சிறந்த நடிப்பிற்கு அத்தாட்சி.

ப்ரீத்தி இயல்பான நடிப்பில் குந்தவையின் நிமிர்வையும், வர்ஷா வானதியின் நளினத்தையும் ஒருசேர வெளிப்படும் காட்சிகள் மனதுக்கு இன்பம்.

உப நடிகர்களின் நடிப்பில் கூட நிழலாடும் நேர்த்தி வெளிப்படும் தருனங்கலான - ஒரு வீழ்ந்தவனின் உடலை அசாத்தியமாக தூக்கிச் செல்லும் ஆபத்துதவியும், பிற நடிகர்களின் முகத்தில் நான்கு மணி நேரத்திலும் வாடாதிருந்த புன்னகையும், இயல்பான முக பாவங்களும் உடல் மொழிகளும், ஒரே நடிகனை கொண்டு வெவ்வேறு உபபாத்திரங்களை நிறுவியது, இந்த முயற்சியின் இயக்குனர் ப்ரவினின் சாதனை.

உச்சரிப்பு பிழைகள், வசனத்தில் பிறழ்வுகள், சிறு தடுமாற்றங்கள், காட்சியோட்டத்தில் நடுவில் சிறு தொய்வு ஆகிய சிறு நெருடல்கள், மொத்தமாய் வாய்க்கும் பேரனுபவத்தில் காணாமல் போகின்றன.

நேர்த்தியான சண்டை, சிறப்பான நடனம், களரி அசைவுகள்,  பாடல்கள் என இந்த மேடை அனுபவத்தை முற்றிலும் வேறு தளத்திற்கு உயர்த்துகின்றன. தமிழ் அன்பு நெஞ்சங்களுக்கு இந்த மேடை அனுபவம் ஒரு தித்திக்கும் திருவிழா, மீண்டும் மீண்டும் நனைய தூண்டும் களிப்பு மழை! வாழ்க இந்த முயற்சியின் தயாரிப்பாளர்கள். வளர்க தமிழின்பம்.

kramer Vs Kramer- Oscar nights

i had chanced upon a dvd with 6 oscar movies in it. it had a collection that was a treat to watch.

The first i watched was 'one flew over the cuckoo's nest. of course a classic that stands out for the leads' performances.

next came 'kramer vs. kramer ' the. movie left a lot more imprints on me than the earlier one. the film opens with a close up shot of young Demi moore's beautiful face, clearly disturbed and deep in some thought. It is this image of Moore that would stay with you for another hour weighing on her side of the scale and certainly lays foundation for the movie.

It is a finely crafted shot for me. you absorb the face's beauty you are disturbed by its lack of love for her lover. you worried about wat is troubling her and want to side with her. The movie is half done there in that one shot. That done now the movie rolls on. now the director wins your heart for the father. The way he grows into being the father of his son, the way he relishes it, the way he falters and mends himself. the extents he goes to even loose his promising job for the sake of his child. a neighbor who initially fights with Kramer for being bad to his wife slowly witnesses him transform and eventually pleads for him with his wife. it was all absolutely interesting stuff for drama that can win anybody, i kept asking my wife, who also got hooked on to the movie, if no Tamil movie had been made on these interesting lines, given the penchant of our makers to lift interesting things off Hollywood.

some scenes stood out for me, like the one where a office colleague says 'yes' to kramer for dinner without even looking up while knowing where he was looking; the child, tears overflowing, asking if his father would marry again, the court scenes where kramer slowly understands his wife and puts his case out in a convincing manner.

Subranareka- Riwik Ghatak's

On Saturday, after a hearty swim and a lofty lunch, i was in the mood to watch a Ray movie. i was probably in the mood for some classic treat. I thought i would explore Ghatak. I haven't watched any of his work. I chose Subranareka as it popped out first on search results for Ritwik's movies on Youtube. a perusal of some info abt the movie on wiki revealed the story line, which occured to me as quite interesting.

The movie was fast unraveling the story i had just read. the story was playing out in shorter time frames than what i expected. given my romantic nature i kind of get soaked up with wat the movie offers. to me the movie was all about moving to a 'new home'. the child eagerly asking if they were moving to a 'new home' was a very hauntingly touching part for me. Inspite of an interesting storyline, it is the plight of the refugee that stands out for me. i think this is absolutely beauty of a piece of an art. the movie was not a piece of documentary on the plight of refugees however it left a deeper pain in me more than what a documentary could have hoped to achieve.

i thought the film( jus like anyother)  would be about a story and a sequence of good shots, but it was that and a lot more.The plight of a person being forced out of ones home and in (ever) search of a new one. The significance of a home and its importance in our lives that we so much take for granted and that which makes all the difference to refugee, their life, psyche for them and their generations.

The meaning of principles, their romantic possiblities and their break downs; their void nature- a character surmises philosophically ' i chose to stand by and you chose to desert, we both stand defeated'. lofty ideals, ' a life lived for oneself is meaningless' amd earthly pursuits to build a home. The cannibalistic nature of certain faiths and institutions. The painful nature of love, how it can make or break a world- while Sita chooses to stand by her lover's dreams and give strength to it, she devastates her brother's dreams.How ones judgement about life can always fall short of reality or be of any help. While Isvar decrees that one has to cling on to whatever little one has got, did he think it justified to go to any extent to just hold on to wat he has got.


With the prospect of a big fortune coming his way, a result of his years of hard work and sacrifices, he his confounded with his sister's love for a person of lower caste. His bestower would certainly not be pleased with his sister's love. Did Ishvar think it was more important to gratify his bestower than his sister's love. Would Ishvar have behaved the same had there been no such prospect. Did the prospect of Wealth change Ishvar.

The plight of the unfortunate  in Abhiram, makes me wonder if it was asking for too much in trying to take more than wat one can handle in one's hand. if so, then wat is the limit to wat one can handle on one's own.

A film that raises many thoughts at various levels. The Subranareka flows along playing a witness to all the story and making a soothing  presence to the life of the characters.

The film has it is artistic peaks in a couple of instances  when it captures the local flavour of the landscape where it takes place seamlesly weaved into the craft of the story. The airstrip that is witness to Sita- abhiram's love; The child Sita frightened by a local artist made-up as a demon, the rock-cool manager who shakes the fright out of Sita and blleds the love out of his heart for the young Sita walking her along the air strip and summarizing the Ramayana with the story of birth and end of the 'epic' Sita. The mother Sita feeding her child her sweet memories of her childhood is the key to wat a human heart is made of. The child egging his 'mama' on to move in search of their 'new home' gives the movie an epic dimension.

The giant machinery of city life and city institutions like the press that trample under their machinations such fine things like humanity is also captured in the movie giving it a wholesome form. an epic indeed- with layers waiting to be unraveled.

a life of journeys- Velliangiri

i wish wen i look back at my life years later, i would turn over the pages of my life book marked with journeys. it goes like this-dreaming about things that go into a journey and going out and living it out wen the opportunity rises.i wish to write abt a journey that I recently got to embark on, taking advantage of a couple of holidays( apr 14,15 and 18) falling within a span of a week and clubbing a couple of days leave with them i got a bonanza of almost 8 'solid' days at my disposal.

we started off and stopped at coimbatore( my in-laws' place always a special one) first, where i would leave my wife to enjoy the week with her parents. i also got seize this opportunity to scale the velliangiri hills- a chain of seven hills, beginning with the base at Poondi.

I first heard of the hills wen i visited the Poondi temple some time in 2007 wen i was on a training assignment at a college in Tirupur. ever since, the idea of scaling was always looming around my heart. i had gathered that the journey took almost eight hours to go up and be back. one had time it on a certain time of the year to avoid the scorching sun and on certain days of the month, to have enuf light in the dark to return.and one had to have company!! i was happy that this time happenned to be at the right place at the right time.

Further  the occasion was a full moon day on the first month of Tamil lunar calender. i had heard that the occasion was a very auspicious one for the journey and thousands thronged the hills on this occasion. so i had a really huge company, only that almost all of them were in groups and i was strolling solitary.

now wen i write about it almost a month later, the following thots stand out for me:
 -the inspection carried out at the bas ( poondi) to make sure you were not carrying a polythene bags, any content carried in polythene bags were transferred to a paper fold;

-There was a huge queue to obtain the staff that is supposed to help you walk. the length of the queue repelled me and further i was already of the opinion that i would not take a help. ( a decision i am not sure i regret but i struggled while stepping down and wondered if the supporting stick could have made it any easier, i m not sure)

- the small pool of water that occurs almost at the base of the seventh hill, of which i had heard quite a bit and was eager to dip in, was trampled by  the heavy crowd and was in a very sorry state. By the time i reached there, that is in the mid of the night, i was neither in the mood to have a dip nor was the pool inviting.

- i had started climbing at around 8 p.m. i didn't have much of a difficulty scaling the first two hills which have steep steps to ascend. i glided through them. but faced a small glitch that would go on to make the rest of my journey a very difficult one. I hurt my foot by stepping on some pointed stone. given the religious tone of the trek we were all walking bare foot. That is because the stretch is considered sacred. However the sacredness was relaxed to allow people to relieve themselves of both liquid and solid wastes and have a fag on the way, all this made my resolve to climb bare foot look like a joke.. there were some youngsters who did climb with shoes on, they were doing the right thing. that is a better thing to do given the very uneven and rough nature of the steps, certainly a hard time for my soft soles.

- i had a hell of a time climbing down. every inch of my sole was hurting i had these rough steps to ply over. i devised a manner for climbing down where i let my knee take all the weight and walked sideways so that i got my feet to rest a more even surface of the step. my pains were aggravated by my consciousness that i was blocking the traffic by being slow. i kept on wondering how others did not mind the unevenness in the step and did not bother to step on pointed surfaces.to see youngsters running down the steps while i was inching along was another thing that added to my pain. i was almost crawling through some steps just to relieve my legs of some of the effort.

- it was such a big relief to have come back to the base. as soon as i reached the base. the pain was all gone, thrown away into the back burner and a feeling of triumph took over. i was in a very bad shape. my dress all wet with sweat and soiled all over. i was in a very clumsy shape. i was wearing that untidiness with a sense of pride. people could see what i had gone through.

- i was told that the journey had some of the best views all along. and hence i wanted to time my return in the light. so after reaching the base of the seventh hill at around midnight.i decide i would stay for some time, have darshan at around 4 am witness the sunrise and then walk back sifting through the natural beauty all along. i was told i could have a good top view of the siruvani dam.

i chose a sloping but flat rock to rest my back and stretch myself. it was a little covered with bushes. i thot that would cover me from the cool breeze that was graduating into a wind as time passed. as i was settling down and making sure that the bushes were not harboring any insect, i discovered that i had settled myself into a spot wat could have been the best spot to water out. but i was too very well settling down and there were not many flat surfaces left to lie down on those part of the hills.i tried my best to grab some sleep, trying my best to protect myself from the wind, i was lying bare chested, as i had to remove my shirt that was wet with sweat, i only had shawl to protect, the smell of urine all around, the fear of being stepped over by some enthusiastic climber and the fear of being urinated upon by some night-blind climber. amidst all this i did manage to catch some half an hour's sleep and 4 hrs rest for my back and knees.

i woke up at around 330 am unable to rest anymore and eager to witness the sunrise and get going. The darshan was that of a linga in a cave and people were being let in in batches. this kind of created a big quick all along the slope of the seventh hill. people who thought were smarter tried to evade the queue and tried to explore other routes of trek to reach the top. but all routes were closed and one had to join the q for darshan. these people tried to break the q an a big push and pull and hullabaloo broke out. this despite people in the queue warning people from exploring other paths, they jus would not listen. this kind of got the sacred mood completely thrown out of the lid and there was bitterness all around, leaving me wondering about the safety and herd mentality of the human being.

books books....

at 37th Chennai Book Fair - 2014:
got to spend some couple of hurried hours with my beloved books... picked up the following:
அள்ளியவை
1.எவரெஸ்ட் - எனது உச்சி யாத்திரை - பசேன்றி பால் , NBT , this and nos 17, 19 were small booklets
2. தேவதாசியும் மகானும் - Sriram Venkatakrishnansriram
3. அந்தக் காலத்தில் காபி இல்லை - A.r. Venkatachalapathytchalapathy
4. விருட்சம் இதழ்கள்
5. தமிழிசை வரலாறு - நா மம்மது
6. தற்காலச் சிறந்த கவிதைகள் -விக்ரமாதித்யன் தொகுப்பு
7. திரிவேணி - தூரன் குணா, பாதரசம் - Saro Lama
for my interest in sculptures and monuments:
8. நாயக்கர் காலக் கலைக் கோட்பாடுகள் - பாலுசாமி
8.எ. புளிக்குகையும் கிருஷ்ணா மண்டபமும் - பாலுசாமி
for fascination with chellappa:
9. தமிழ்ச் சிறுகதை பிறக்கிறது- சி சு செல்லப்பா
10. பிரமாண்டமும் ஒச்சமும் - தொகுப்பு
for a couple of most gentle writers:
11. எனக்குப் பிடித்த கதைகள் - பாவண்ணன்
12. எரியாத நினைவுகள் - அசோகமித்திரன்

13. இசங்கள் ஆயிரம் - சுரேஷ் m .g
14. அயோத்திதாசரும் சிங்காரவேலரும் - வெளிவராத விவாதங்கள்
for the love of soil:
15. பூமித்தாயே - நம்மாழ்வார்
16. நிலவளம் - க நா சு (மொ பெ )
17.இந்தய சுயராஜ்யம் - காந்தி
18. உலகக் கல்வியாளர்கள் - நடராசன்
19. how birds fly- satish daawan- NBT
20. மரபசு - தி ஜா
some rare picks:
21. Dr சுதர்ஷன் lectures 1970-71- for rs.3 from unvi of madras press,
2 books on srilankan tamil issue in late 80s from univ press, a book on jainism and
a book on தெ பொ மீ

at The Hindu Lit for Life (LFL)-2014: Jan 11-13

I love listening to good conversations and i had a feast at The Hindu LFL- 2014. :

@ The Hindu Lit for Life :
Day 1, 11/1/14
1. Listening to Aravind adiga recounting days in Chennai... was glad that he mentioned A.r. Venkatachalapathy's 'Chennai not madras', and meeting Ashokamithran in the passing
2. Arumugam Kr, and Rohini reading from Tamil works 'Saayavanam', "thiruvaai mozhi' Perumal Murugan's koolamaathaari was a refreshing breeze on an English stage...
3. Anita R Ratnam's rendering of the poetic lines in movement and Revathy Kumar's voice was magical..
4. madhuri banerjee looked beautiful, Mamang dai had the depth and clarity of a meditative silence
5. enjoyed the camaraderie btwn Gulzaar and Pavan.k.varma..
6. Naresh Fernandes seemd to have all the best lines.. to an audience' qsn on wat clicked best for a books sales e quipped he pitched in 'write the damn thing'
7. Fell for Paul Zacharia's eloquent oration and his take on religion and institutions...
8. @a.r. venkatachalapthy's take on mythologies had thebearings of his fascination and study of Pudumaipiththan and Periyaar
9. Jim grace' ease on stage was fascinating
10. was eagerly looking fwd to Naomi wolf on stage, given the oomph that she brings in, but in conversation with Barkha Duttshe came across as a very genuinely concerned humanist
11. a differnce in the schedule in a pamphelet given at the venu and the actual made me wait in vain for william darlymple. The organisers did not bother to clarify or apologise...:(

@ The Hindu Lit for Life, Day 2:
after an absrobing day 1 at LFL, persuaded Sumi Vijay to join me...
1. Hurried to the venue to be in time for a rendezvous with T.M.krishnan in convsn with Gopal Gandhi, i was looking fwd so much to this ssn that i had got hold of 'the southern music' and tried to finish a few chapters in preprn... He dazzled me by singing a couple of songs xplaining the words and the musicality... felt blessed to have been there to witness this artist talk abt his art...
2. next was, wat wld qlfy to be called Magnum opus.., Romila Thapar talking abt Historicality in in North indian traditions.. she refuted the widely held view in the west that Early India lacked a sense of History.. She expounded upon the history in Vedic, puranic and shramnic traditions...while touching upon suthras songs and history she reminded me of portions in venmurasu
3. Next a Talk abt Megacities: chennai- Nirmala lakshman, Mumbai- abraham vergeese, Calcutta- amit chaudhri, @pushpa arabindoo's moderation left me wishing for more... i thot she restricted the discussion to some 'headline' items on Megacities...
4. Nxt a workshop with Anita R Ratnam on movements. it was refresshing experience breaking 'muscle memory'
5. Hurried back in time to catch with another 'Magnum opus' - William Darlymple talking abt The battle of afganistan. He sounde like a master orchestrator conducting the symphony of History
6. took a short brk for some pongal shopping, jus enuf a brk to catch up anwar's 'yaadhum'
7. Came back early and was blessed to listen to the music of Vidya shah, she gracefully interlaced the music with interesting anecdotes.. got to hear the sarangi play for the fst time.. felt blessed..
8. 'yaadhum' captures a unique facet of tamil culture, the syncretic features in Tamil islam, i think everyone shld watch this movie, for all of us need to cultivate inquisitiveness abt our culture and history.. Have to get hold of Anwar's docu on the big temple

@ The Hindu Lit for Life, Day 3:
1. The final day, hurried to the venue to participate in a workshop with A.r. Venkatachalapathy about 'biographies'.. was floored to see Gopal Krishna Gandhi and T.M. Krishna and Sriram Venkatakrishnan among the participants.. the lack of good biographical writing in south asia, the essential aspects of a good biography, instances of some good ones were among those discussed.. i was jus happy to be sitting in the front row and listening to A. R. Venkatachalapathy
2. hurried bk from the work shop to listen to Naomi Wolf talk abt 'beyond the vagina'.. i went in looking for some sleaze, but i got simple staright talk abt female-body's bio-wiring for sexuality, she carried herself in a very dignified manner at the same time never shying from talking abt the 'g-spot' or in a matter of fact tone , clitoris. a gorgeously beautifula and a very sensible feminist.
Thats all i had time for as i had to do spend time with books, b4 my family called it an end to my wanderings and ordered me bk home. 

Venmurasu -week 1-வேள்விமுகம்

 i wish to congratulate Jeyamohan and wish him the best on the 10 year journey, starting Jan1 2014 he has undertaken to write a 10 series novel based on the Mahabaratha. The epic journey that it is, i am overawed. for those who could not follow it on his site, i wish to give a brief summarised version here...

ஆதியில் இருள் மட்டும் இருந்தது. அந்த இருளில் தோன்றிய ஒரு இச்சையின் காரணமாக இந்த உலகத்தில் உள்ள அனைத்தும் தோன்றின. முடிவில்லாத காமத்தின் உருவகம் தட்ச்ச பிரஜாபதி. இப்படி தட்ச்சனின் வழி தோன்றியவை தான் நாமும் நம்மை சுற்றியுள்ள அனைத்தும். அப்படி தோன்றிய நாகர் குலம் வழி வந்த மானசா தேவி வேசர தேசத்தில் இருக்கிறாள். அவளுக்கும் ஜரத்காரு முனிவருக்கும் தோன்றிய மகன் ஆஸ்திகன்.

ஆறு வயதான ஆஸ்திகனை குளிக்கச் செய்து மர உரி தரிக்கச் செய்து வழி அனுப்பி வைத்தாள் மானசா தேவி. 270 நாட்கள் நடந்து ஆஸ்திகன் அஸ்தினாபுரம் போய் சேருகிறான். நகரம் கலை இழந்து வெறுமையாக தோன்றுகிறது. நகரமே யாகம் ஒன்று நடக்கும் இடத்தில் கூடி இருக்கிறது. ஆஸ்திகனுக்கு பிரமச்சாரி என்ற அளவிலே அவனுக்கு ஒரு குடில் ஒதுக்கப்பட்டு மரியாதை செய்யப்படுகிறது.

குரு வம்சத்தின் 52வது வாரிசான மன்னன் ஜனமேஜயன் ஐந்து மாதங்களாக நடத்தி வந்த பூதயாகத்தின் இறுதி நாள் அன்று. தனது வம்சத்தை பீடித்திருந்த நாக தோஷத்தை போக்கும் வண்ணம் அவன் இந்த வேள்வியை நடத்துகிறான்.

ஜனமேஜயன் அபிமன்யுவின் பேரன். அபிமன்யு போர்க்களத்தில் இறக்கும் போது அவனது மனைவி உத்தரைக்கு 16 வயது. அவள் கருவுற்றிருந்தாள். சோகம் உயிர் அழுத்திய அவள் 6 மாதங்களிலேயே குழந்தைப  போல் ஒன்றை ஈன்றிறந்தால். குரு வம்சத்தின் எஞ்சி இருந்த  ஒரே வாரிசின் நிலை யுதிஷ்டிரனை கதி கலங்கச் செய்தது. த்ரௌபதி கிருஷ்ணனிடம் சென்று முறையிட்டாள்.

கிருஷ்ணன் அந்த குழந்தையை அன்னையிடமிருந்து பிரித்து ஒரு கடல்  சிப்பியில் நான்கு மாதங்கள் வைத்து உயிர்ப்பிக்கச் செய்தான். அவ்வாறு  த்வரகையில் பிறந்தவன் தான் ஜனமேஜயனின் தந்தை பரிக்ஷீத்.

பரிக்ஷீத் வேட்டையில் ஈடுபாடு உள்ளவனாக வளர்கிறான். ஒருமுறை வேட்டையின் போது ஒரு நாக சாபத்திற்கு உள்ளாகிறான். யுதிச்ற்றன் தன சகோதரர்களுடன் மகாவன்ப்ரச்தம் புக ஆட்சி பரிக்ஷீதிர்க்கு சேர்கிறது. தனது சாவு நாகத்தினால் என்று அறிந்து கொள்ளும் அவன் தன வம்சகுருவிடம் ஆலோசனை கேட்கிறான்.

இந்த உலகத்தில் காமம், குரோதம், முதலிய தீய குணங்களே நாகங்களாக உருவகம் கொள்கின்றன ஆகையால் நீ அவற்றை வென்று விட்டால் நீ தப்பிக்கலாம் என்று அறிவுறுத்துகிறார். வேறு வழி இல்லாமல் பரிக்ஷீத் அனைத்தையும் துறந்து ஒரு நீரரன் அமைத்து அதன் நடுவில் தவம் மேற்கொள்கிறான். அவனைத் தீண்ட ஒரு நாகம் சமயத்திற்காக காத்து நிற்கிறது. ஆறு நாட்கள் கழிகின்றன. ஏழாம் நாள் முடியும் முன் தான் காமத்தையும் அகங்காரத்தையும் முற்றிலும் வென்று விதியை தன மதியால் வென்று விட்டதாக எண்ணுகிறான். அந்த அகங்காரமே, அவன் உண்ட பழம் ஒன்றில் நாகம் சிறு புழுவாக தோன்றச்செய்து, தீண்டப்பட்டு இறக்கிறான்.

தந்தையை உண்ட அந்த நாக தோஷத்தில் இருந்து தன வம்சத்தை தப்புவிக்கவே ஜனமேஜயன் இந்த யாகத்தை நடத்துகிறான். வேள்வி செய்தவர்கள் அந்த வேள்வித் தீக்கு எல்லா சிறந்ததையும் தந்தனர். ஒரு கட்டத்தில் அனைத்து நாகங்களும் அந்த வேள்வியின் பயனாக அழிந்து விடுகின்றன. இந்த பூமியே ஒளி கூடியதாகிறது.

ஆனால் தட்சன், தட்சகி  என்ற பெரிய நாகங்கள் இன்னும் அழியவில்லை. அவர்கள் இந்திரனிடம் சரண் புகுந்திருப்பதை அறிந்து பெரும் சிரத்தை எடுத்து இந்திரனை வர்வித்து, அவர்களையும் வரவைக்கிறார்கள்.

தட்சகன் மாய்க்கப்படும் நேரம், ஆஸ்திகன் வேள்வியில் இருந்து எழுந்து தனக்கு இன்னும் வேள்விக்காநிக்கை தரப்படவில்லை என்று குறை கூறுகிறான். தனக்கு காணிக்கையாக தட்சனின் உயிரை கேட்கிறான்.

காரியம் கைகூடி வருகையில் இப்படி ஒரு தடை ஏற்ப்பட்டது கண்டு ஜனமேஜயன் பெரும் சினம் கொள்கிறான். வேறு வழி இன்றி காணிக்கை தருகிறான் ஆனால் ஆஸ்திகன் வெளியேறக் கூடாதென்று வழி மரிக்கிறான்.

சத் ரஜஸ் தமஸ் குணங்களின் சமநிலையிலேயே பூமி சரியாக இயங்க முடியும். இந்த சமநிலை பாதிக்கப்பட்டால் பூமி மட்கி அழியும் என்பதை எடுத்துக் கூறுகிறான். வேண்டுமானால் வியாச முனிவரை அழைத்து கேட்கும்மாறு கூறுகிறான்.

வியாசர் யமுனை நதிக்கரையில் பிறந்தவர். குருக்ஷேற்ற போர்பூமியில் இருந்தவர்களை உயிர்ப்பிக்கவேண்டும் என்ற பிரயத்தனத்தில் ஒரு காவியம் பாட எண்ணி தவம் மேற்கொள்கிறார். அவர் தவம் செய்யும் இடத்தில் ஒரு யானை வந்து தன தந்தத்தின் ஒரு பகுதியை விட்டு செல்கிறது.

அதையே வைத்து, அந்த யானையே கணபதியாக நினைத்து தன காவியத்தை எழுதி முடிக்கிறார் வியாசர். வேள்வி மேடைக்கு வரும் வியாசர், சிறுவன் ஆஸ்திகனை ஆசிர்வாதிக்கிறார். அவன் கூறுவது உண்மை என்றும் அதை அறிந்திட தனக்கு 200 வருடங்கள் தேவைப்பட்டது என்றும் கூறுகிறார்.

புரியாமல் நிற்கும் ஜன்மேஜயனுக்கு தனது காவியத்தை பாடி புரியவைக்குமாறு வைசம்பாயனரிடம் ஆணையிடுகிறார். ஆசிரியனின் அகங்காரத்தில் இருந்து தொடங்குமாறு கூறுகிறார்..